Springfield, Missouri - Tulsa

Reisverslag etappe 4. 2 oktober 2016.
Gisteren in een perfect restaurant op 100 meter van het hotel gegeten. Spare-ribs voor mij en voor zoonlief Spare-ribs gecombineerd met kippevleugels. Biertje erbij en genieten.
Vanmorgen op tijd weer in de auto 09:00 uur en met Rob achter het stuur naar het Wilson Creek Battlefield waar tijdens de Amerikaanse burgeroorlog in 1861 behoorlijk slag is geleverd. Bij het bezoekerscentrum een indrukwekkende documentaire gezien over de geleverde slag en de achtergronden en ingevingen van de bevelvoerders.
Stijn verder gereden over heeeeele lange kaarsrechte wegen. Mooi om die glooiende weg voor je te zien en al te weten waar je over 10 minuten zal rijden.
Kraakheldere luchten en een steeds oplopende temperatuur. Eind van de dag is het 30 graden.
Naast de kaarsrechte wegen ook uitgestrekte landerijen met de eerste ranches. Ook dat worden er in de loop van de dag steeds meer.
Heel veel stukken over de orginele route gereden.
Volgende stop is geweest in Chartage met het meest gefotograveerde gebouw van Missouri, Het Jasper County Courthouse. Hebben wij dus ook maar gefotograveerd. Rustige en zelfs een beetje uitgestorven plaats. Waarschijnlijk omdat het zondag is.
Door naar de volgende STAAT. Kansas.
Wat opvalt is dat er veel dood vlees langs de weg ligt. Dit in de vorm van aangereden wasberen, dassen en eekhoorns. Weg is hier iets minder goed en weer komen we langs echt Amerikaanse landschappen in de vorm van verlaten fabrieken, ineens opdoemende nederzettingen waarvan je je afvraagt wat de mensen hier doen. Dichtsbijzijnde plaats van enige betekenis met winkels is vaak 30 tot 50 km verderop.
We komen door Galena, de grootste mijnstad van Kansas (redelijk vervallen en verlaten) wat de inspiratiebron is geweest voor de film Cars. Leuk om weer oude benzinestations te zien met ook de auto's uit de film Cars.
Via de Rainbow Curve Bridge, de enige overgebleven orginele Marsh Arch brug in de route, door naar weer iets typisch Amerikaans. Via een stukje verkeerd rijden over een ongelooflijk slecht en stoffige weg.
Dat typisch Amerikaanse is de grootste, ja daar heb je het weer, totempaal ter wereld. Foto's zijn na thuiskomst in te zien.
Daarvandaan via een "industriewijk" waar dus volop boodschappen werden gedaan door mensen in de afgelegen gebieden, door naar Tulsa, eindpunt van vandaag.
Wat ook in mijn ogen bizar is is de aanweigheid van fastfood restaurants met zeker in de plaatsen, een onderlinge afstand van nog geen honderd meter. En dan aan weerszijde van de weg over een lengte van ca. 5 km.

Nu de stad in op zoek naar een biertje en daarom morgen weer verder.